WordReference English-Turkish Dictionary © 2025:
| Temel Çeviriler |
| disgraced adj | (shamed) | rezil olmuş s. |
| | | gözden düşmüş s. |
| | | saygınlığını yitirmiş s. |
| | The man disowned his disgraced daughter. |
WordReference English-Turkish Dictionary © 2025:
| Temel Çeviriler |
| disgrace n | (dishonorable situation) | utanç verici/yüz karası durum i. |
| | | rezalet, ayıp i. |
| | The politician never recovered from the disgrace of being caught taking bribes. |
| disgrace n | ([sth] causing dishonor) | utanç i. |
| | | ayıp i. |
| | Patricia's failure was her disgrace. |
| disgrace n | (person: who causes shame to [sth/sb]) (kişi) | yüz karası i. |
| | My thieving sister is a disgrace to our entire family. |
| disgrace n | (shameful or unacceptable thing) | rezillik i. |
| | | kepazelik i. |
| | The treatment of homeless people in our city is a disgrace. |
| disgrace [sb]⇒ vtr | (dishonor) | itibarını zedelemek, şerefini kirletmek geçişli f. |
| | (şerefini, vb.) | iki paralık etmek geçişli f. |
| | John's own actions disgraced him. |
WordReference English-Turkish Dictionary © 2025: