WordReference English-Polish Dictionary © 2025:
| Główne tłumaczenia |
| disguised adj | (with identity concealed) | ukrywający swoją tożsamość wyr. |
| | Jenny left the building disguised so that no one would recognize her. |
| disguised as [sth] adj | (pretending to be) | przebrany za kogoś przym. + przyim. |
| | The FBI agent showed up disguised as an interested buyer. |
WordReference English-Polish Dictionary © 2025:
| Główne tłumaczenia |
| disguise [sth/sb] as [sth/sb]⇒ vtr | (alter appearance) | przebierać ndk. |
| | | przebrać dk. |
| | The army disguised the soldiers as ordinary villagers. |
| | Wojsko przebrało żołnierzy za zwykłych wieśniaków. |
| disguise [sth]⇒ vtr | (conceal) | ukrywać ndk. |
| | | ukryć dk. |
| | The con man disguised his true intentions. |
| | Oszust ukrył swoje zamiary. |
| disguise n | (identity) | przebranie n |
| | Carol's disguise was so good that no one recognized her at all. |
| | Przebranie Carol było tak dobre, że nikt jej nie rozpoznał. |
| disguise n | uncountable (process of disguising) | zmiana wyglądu ż + m |
| | | kamuflaż m |
| | The jewel thief was a master of disguise. |
| | Złodziej klejnotów był mistrzem kamuflażu. |
WordReference English-Polish Dictionary © 2025: